‘Parijs zingt de wijs van je hart, ga mee want l’amour wacht met smart. Je loopt twee aan twee, langs de Champs-Elysées!’ Ik hoor het Karin Bloemen nog zo zingen in mijn favoriete jeugdfilm, Anastasia. Deze zomer was het mijn eigen beurt om Parijs te verkennen!
Dans le Thalys
Op 2 juli vertrok ik met de trein naar Parijs. Ik was nog een beetje in de wolken van het heerlijke World of Romance-event dat mijn uitgeverij HarperCollins de dag ervoor had georganiseerd in Amsterdam. Ik was één van de genodigde auteurs, wat een hele leuke eer was.
De treinreis begon meteen goed. Ik vroeg de jongen die naast me zat om mij te helpen mijn koffer in een bagagevak te krijgen (tja, ik ben oud en slap) en we raakten gelijk aan de praat. Deze medereiziger was ook op weg naar Parijs, waar hij vakantie ging vieren. Hij was net afgestudeerd van het VWO en ging een spannend tussenjaar tegemoet. Die avontuurlijke aard herkende ik stiekem wel, dus we hebben heerlijk zitten praten. Ook bleek mijn buurman fan van Marc-Marie, we hebben zelfs samen naar mijn geliefde podcast Marc-Marie en Aaf vinden iets zitten luisteren. Als er iets een band schept, dan is het wel een gedeelde liefde voor Marc-Maries verhalen over de o-benen van zijn tante en de stamboom van zijn hond.
Bruisend Bastille
Het appartementje dat ik voor een maand zou huren, had ik van te voren alleen nog online gezien. Het was zo wat moeilijk te beoordelen, maar ik kreeg een goed gevoel bij de foto’s en bij het contact met de eigenaresse. Mijn vriendin Alette, die al enkele jaren in Parijs woont, wist mij daarnaast te vertellen dat het in een hele leuk buurt zat. Dat had ze goed beoordeeld! Ik vond Bastille fantastisch. Mijn woning zat vlak naast de markt, waar je elke donderdag- en zondagochtend vers fruit en brood kan halen. Om de hoek van mijn straat zat ook de beroemde cocktailbar de Moonshiner en een leuk kattencafé, waar ik heerlijk kon schrijven. In twintig minuutjes lopen was ik bovendien bij de Notre Dame of bij de iconische boekenwinkel Shakespeare & Company. Perfect!
Wat ik ook leuk vond aan Bastille was dat het er levendig was, maar niet zo toeristisch. Niet dat ik zelf nu zo’n Parisienne ben, maar ik wilde stiekem natuurlijk wel een beetje in die illusie kunnen geloven.
Zweefmolens en melkwegen
Ik heb mij in Parijs geen moment verveeld. ’s Morgens schreef ik meestal een paar uurtjes voor mijn opdrachtgevers of aan mijn boek. ’s Middags ging ik op pad. Heerlijk om zo’n lege agenda te hebben en gewoon spontaan te beslissen waar ik zin in had. Een museum, een boekenwinkel of een terras? Ik ben op veel leuke plekken geweest, bekend en onbekend. Het is moeilijk om er een favoriet uit te pikken, maar een relatief onbekend museum waar ik erg van onder de indruk was, wat het l’Atelier des Lumières. Een lichtmuseum waar je je in de Melkweg of in een schilderij van Cézanne kan wanen. Prachtig, ik heb het zelfs twee keer bezocht!
Een andere leuke verrassing was de kermis bij het Louvre. Daar kwam ik met mijn lief Maikel, die een paar dagen op visite kwam. Het Louvre zelf hoefde hij niet zo nodig te bezoeken, maar een spontaan rondje over de kermis leek ons allebei wel leuk. Vanaf de zweefmolen hadden we een prachtig uitzicht over de stad. We kwamen er daar ook tot de ontdekking dat we tegenwoordig een te zwakke maag hebben voor dit soort attracties. Ach ja, c’est la vie!
Moulin Rouge
Een activiteit in Parijs die ik niet had zien aankomen was een bezoek aan de Moulin Rouge. Dat was voor mij als filmfanaat natuurlijk een langgekoesterde wens, maar kaartjes zijn moeilijk te krijgen en bovendien heel prijzig. Mijn vriendin Grace, die ook een paar dagen in Parijs was, had ze echter weten te regelen. Niet alleen mochten we naar de show kijken, we kregen ook een driegangendiner en een fles champagne. Ik voelde me wel even een echte bon-vivant. Het was magisch allemaal. Grootste kostuums, dansers die door de lucht zweefden of in een zwembad met slangen doken. Ik dacht dat ik als schrijfster een vrij ongewoon beroep had, maar dit was wel echt next level!
I’ll always have Paris
Tijdens mijn op een na laatste dag kwam ik nog tot een grappige ontdekking. In een verstopt steegje tegenover mijn appartementencomplex, zat een rijtje met kunstgalerijen. In één van die galerijen neusde ik een beetje rond, toen ik hoorde dat iemand bij begroette. De stem kwam van boven, een verborgen vliering, waar iemand zat te werken. Het bleek de galerijeigenaar zelf te zijn. Hij verkocht in de galerij zijn prachtige zwartwit-foto’s. De schilderijen werden gemaakt door zijn vader en opa, die allebei ook kunstenaar waren. Om mezelf ook in Nederland een beetje in Parijs te kunnen wanen, zeker tijdens het schrijven van mijn nieuwe boek, heb ik twee mooie foto’s van de kunstenaar gekocht. Ook mocht ik nog gezellig bij hem en zijn vrienden, acteurs en setdressers, aanschuiven voor een biertje. Ik vroeg of ik hen wat vragen mocht stellen, om informatie te verzamelen voor mijn volgende roman. Een echte chique schrijver voelde ik me, met mijn aantekeningenboek, mijn net aangeschafte kunstwerken en een elegante Franse zweetsnor.